Toen ik 11 jaar oud was, ging ik tijdens een zomervakantie, in het geheim op mijn allereerste dieet. Het was een 500-calorieën dieet van mijn moeder, dat ik ergens in huis had gevonden. Ik volgde het nauwgezet en ging na de zomervakantie slank naar school.

Dat was mijn inwijding in een levenslange strijd tegen wanordelijk eetgedrag. Gewicht verliezen en vaak weer meer aankomen dan er afgegaan was. Stiekem eten. Emotioneel eten. Honger lijden of te veel eten. Te veel eten of honger lijden. Atijd vastbesloten om morgen of aanstaande maandag echt voor eens en voor altijd te beginnen. Afhankelijk van mijn eetgedrag deelde ik mijn dagen naar goede of slechte dagen. Altijd was ik op zoek naar een nieuw en beter plan, in de hoop dat dit echt het laatste plan zou zijn. Alle diëten op deze planeet heb ik geprobeerd. Ik kocht pillen,  apparaten, bezocht een hypnotiseur en een acupuncturist en overtrainde mezelf bijna een jaar uit de running. En al waren er periodes tussendoor waarin ik op een acceptabel gewicht was, de strijd was altijd op de achtergrond aanwezig. Een strijd die oneindig veel kostbare tijd, energie en geld opslokte. 

 

GEHOORZAAM KIND

Ik groeide op op Curaçao. Ik was de oudste dochter in een gezin van vijf kinderen. Als kind ervoer ik in mijn hart altijd een diep verlangen naar mooie, fijne, leuke en vreedzame dingen. Het was een verlangen naar harmonie, tederheid en liefde. Ik droomde dat ik een prinses, een mooie ballerina of een sprookjesfiguur was, die lang en gelukkig zou leven. Maar aangezien ik te groot en te mollig was voor mijn leeftijd, was dat in de realiteit onmogelijk en mijn moeder maakte doorgaans korte metten met mijn gedroom.  Zij was een nuchtere Hollandse vrouw, die haar geboorteland had verlaten om haar echtgenoot te volgen naar zijn geboorte-eiland, een eiland met een totaal andere cultuur. Zij had geen tijd voor mijn nonsens en wensen. Op mijn “ik wil…” reageerde ze voordat mijn zin afgemaakt was prompt met “jij hebt niets te willen!”. En aangezien ik een stil en gehoorzaam kind was, dat maar al te graag een goed kind wilde zijn, deed ik voortdurend mijn best, onder andere door mijn bord braaf leeg te eten en nog eens op te scheppen. In onze familie was dat een deugd waarvoor je een compliment kreeg. En zo was er binnen in mij altijd een verlangen om iemand te zijn die ik niet kon zijn.

 

WANHOOP

Begin 2018, bereikte ik een punt van diepe wanhoop. Mijn ouders waren in 2017 binnen vier maanden na elkaar overleden. Onze eerste kerst zonder hen, wilde ik beslist niet op Curaçao doorbrengen. We gingen daarom op vakantie naar Colombia. Daar hield ik mezelf voor de gek door te doen alsof ik alles onder controle had met Intermittent Fasting (beurtelings vasten). Ondertussen vertroetelde ik mezelf dagelijks met drie glazen wijn en een aanzienlijke hoeveelheid zoetigheid, allemaal binnen mijn eetraam dat vijf uur per dag open was. Zo kropen de kilo’s, die ik het voorgaande jaar eraf had gevast, er langzaam maar zeker weer aan. 

Ik vermeed het om op de weegschaal te gaan staan, omdat ik de waarheid niet onder ogen durfde te zien. Leren leven, zonder mijn ouders, was heftig en zo viel ik weer in een patroon van emotioneel eten. Het was zo erg dat er dagen waren dat ik mij ziek en misselijk voelde van alle zoetigheid die mijn lichaam moest verwerken. Toch kon ik maar niet ophouden. “Nog één keer. Ik begin morgen echt. Nu is het echt de allerlaatste keer.” Zo probeerde ik mijzelf ervan te overtuigen dat ik de volgende ochtend echt zou beginnen. ’s Ochtends sleurde ik mezelf  uit bed, met pijnlijke knieën en inflammatie in mijn gewrichten en een groeiende angst voor diabetes. 

 

VAKANTIE? ALSJEBLIEFT NIET!

Toen vrienden ons uitnodigden om in de zomer drie weken op vakantie te gaan naar North Carolina in de Verenigde Staten, klonk dat eerst heel aantrekkelijk, vooral na het heftige jaar dat achter ons lag. Totdat ik mij begon te realiseren wat voor impact zo’n vakantie zou hebben op mijn gewicht dat inmiddels met een raketvaart tot 95 kg omhoog was geschoten. Een gewicht  dat ik in geen 20 jaar tijd op mijn weegschaal gezien had. Ik begon tegen de vakantie op te zien en besloot weer te gaan vasten, maar dat lukte voor geen meter. Opnieuw begon een maandenlange zoektocht op internet. Avond na? avond ging ik hoopvol op zoek naar Het Laatste Dieet of De Magische Kuur,  het plan dat ik voor eeuwig vol kon houden en dat de pondjes weg zou doen smelten en mij eindelijk rust zou geven in mijn hoofd en hart.

 

ZIELSONDERZOEK

Ik bereikte het punt waarop ik besefte dat er iets moest gebeuren. Het was toch niet normaal dat ik zo vreselijk opkeek tegen een geweldige vakantie? Ik besloot de tijd te nemen en alle nare gedachten en gevoelens in de ogen te kijken, zodat ik voor eens en voor altijd kon afrekenen met deze strijd, en door kon gaan met mijn leven. Ik deed het op mijn manier: ik ging in gebed en nam de tijd om er diep  over na te denken,  in het vertrouwen dat ik Wijsheid zou krijgen.

 

VERGEVING

Het eerste dat ik op mijn hart kreeg was om mijzelf bewust te gaan vergeven voor alle negatieve dingen die ik in de loop der jaren over mijzelf had uitgesproken, zoals: “Ik ben te dik!” “Wat ik ook doe, ik val niet af.” En andere negatieve uitingen en niet helpende gedachten. Ook realiseerde ik mij dat ik anderen moest vergeven die dergelijke dingen over mij hadden uitgesproken en mij daarmee diep hadden gekwetst. Nadat ik dit bewust en zorgvuldig had gedaan kwam er een gevoel van rust over mij en besloot ik te stoppen met zoeken naar een oplossing.

​

DE DRAAK OVERWONNEN

Een paar dagen later kwam ik via een uitnodiging in mijn inbox voor een gezondheidswebinar, terecht op een website met de naam “Never Binge Again™. “Herprogrammeer jezelf om te denken als een slank persoon, met een voedingsplan dat je zelf hebt gekozen.” Dat sprak me aan omdat het mij deed denken aan een geliefd bijbelvers dat zegt: “…. wordt getransformeerd  door het vernieuwen van je denken.”

De volgende ochtend maakte ik er meteen werk van. Nadat ik de materialen had uitgeprint, begon ik te lezen. De auteur, dokter Glenn Livingston, had de strijd tegen zijn wanordelijk eten op vernuftige wijze overwonnen door hele duidelijke regels voor zichzelf te maken. Ik realiseerde mij dat ik de kracht terug kon nemen die ik ‘weggegeven’ had. Het kwartje viel meteen. Ik voelde een diepe overtuiging dat dit het antwoord was, waar ik al die tijd naar op zoek was geweest. Vooral nadat ik ineens inzag dat ik op een andere manier naar de strijd kon kijken en dat het eten van bepaalde dingen mij veel meer kostte, dan het ‘niet eten’ daarvan.  

 

Al lezende over ‘door voedselingenieurs met excitotoxische ingredienten bekokstoofde voedingsmiddelen’, besloot ik nooit meer onnatuurlijke suikers en voedingsmiddelen te zullen eten. Er ontstond een kristalzuiver plan in mijn gedachten dat ik op papier zette en aan niemand vertelde. Gewapend met nieuw verworven inzichten en mijn plan ging ik op vakantie en hield het 100% vol. Tegen het einde van de vakantie vroeg mijn vriendin waarmee ik bezig was, omdat zij mijn ijzeren discipline had gezien. Ze wilde weten hoe ik dat had gedaan.

​

HOE HET NU GAAT

Inmiddels zijn we bijna twee jaar verder. Niet alleen is het mij gelukt om 20 pond af te vallen en ze eraf te houden, maar ook kan ik zeggen dat ik helemaal van mijn obsessie met eten en diëten af ben. Voor het eerst in mijn leven heb ik de controle over eten, in plaats van andersom. De verleidingen die vroeger om mijn aandacht schreeuwden, hebben hun kracht verloren.

Ik weet nu dat je je hersenen kunt herprogrammeren, als je duidelijke regels voor jezelf opstelt. Ook weet ik dat elke hap of slok, vanwege het samengestelde effect, wel degelijk ten goede of ten kwade meetelt.

​

MIJN PASSIE OM ANDEREN TE HELPEN

Met Never Binge Again™  heb ik mijn niche en mijn levensdoel gevonden: binge-eters bewust te maken  van het proces om hun strijd tegen ongeordend en te veel eten te overwinnen, door hun denken te overwinnen. Zo kunnen zijn op hun beurt de vrijheid vinden om hun levensdoel te vinden en hun geliefden positief te beïnvloeden. 

Met deze nieuw hervonden stoutmoedigheid en durf, heb ik eindelijk iets heel moois ontdekt: een leven kan veranderen en bevrijd worden van een levenslange strijd, wanneer we open zijn om ons denken te veranderen en discipline omarmen.